Diakonie

Charyzmat Chrystusa Sługi i diakonii

Bazując na chrystologii Chrystusa Sługi i na idei chrystocentrycznej diakonii, Ruch wychowuje swoich członków, poprzez ewangelizację i deuterokatechumenat, do wejścia w życie Kościoła we wspólnotach lokalnych w postawie zaangażowania i współodpowiedzialności, w świadomości my w stosunku do Kościoła, co wyraża się w przejęciu różnego rodzaju diakonii - służb i posług stosownie do posiadanego daru - charyzmatu.

Droga diakonii na rzecz planu zbawienia Ojca w zjednoczeniu z Chrystusem Sługą, jest także drogą prowadzącą do zjednoczenia wszystkich chrześcijan.

DIAKONIA – grupa osób spotykająca się, aby pogłębić zrozumienie i zdobyć większą sprawność, umiejętność w podejmowanej służbie. POSŁUGA – praktyka spełnianej miłości wobec Boga i bliźnich.

STRUKTURA DIAKONII Ruchu Światło-Życie

Struktura terenowa

Legenda

Krąg 1 Centralna Diakonia Jedności

Krąg 2  Diakonia Jedności Filii (Subfilii)

Krąg 3  Diecezjalna Diakonia Jedności

Krąg 4  Rejonowa Diakonia Jedności

Krąg 5   Lokalna (Parafialna) Diakonia Jedności

Krąg 6   Mała wspólnota, żywa komórka z animatorem

W aspekcie zadań

 W aspekcie stopnia zaangażowania

Legenda:

I.   Krąg wewnętrzny diakonii stałej – konsekrowanej

A – wspólnota żeńska Niepokalanej Matki Kościoła

B – wspólnota męska Chrystusa Sługi

II.   Krąg zewnętrzny diakonii stałej konsekrowanej

A – żeński

B – męski

III.   Krąg diakonii etatowej Ruchu

IV.   Krąg diakonii Ruchu

V.   Krąg wspierający – sympatyków i przyjaciół

ZASADY DZIAŁANIA DIAKONII Ruchu Światło-Życie

KOLEGIALNOŚCI - Wszyscy we wspólnocie pełnią diakonie – zarówno hierarchia, kapłaństwo służebne, posiadające specjalne charyzmaty i posługi jak i ci, którzy należą do kapłaństwa powszechnego. Przejawem jedności jest wspólne podejmowanie odpowiedzialności i diakonii w Kościele realizującym się we wspólnocie lokalnej. Nie powinno być w Ruchu pojedynczych odpowiedzialnych; każdy moderator musi wokół siebie zgromadzić chociażby mały zespół stanowiący wspólnotę modlitwy, słuchania słowa Bożego i działania.

SUBSYDIARNOŚCI (POMOCNICZOŚCI) - zadania, które mogą być wykonane na niższym szczeblu odpowiedzialności, nie muszą być przekazywane w górę, wyższe szczeble odpowiedzialności muszą zastępczo wypełniać zadania należące do niższych szczebli, póki nie mają komu tych zadań przekazać, odpowiedzialni na wyższym szczeblu muszą stale dążyć do decentralizacji w przekonaniu, że im więcej osób włączy się do odpowiedzialności, tym lepiej realizuje się ideał wspólnoty.

SOLIDARNOŚCI - wszyscy czują się współodpowiedzialni za wszystkie sprawy, chociaż w ramach organizacji pracy każdy ma wyznaczone swoje zadanie. Pracę diakonii prowadzi się więc zawsze w duchu wzajemnego zainteresowania, zrozumienia i wspomagania się diakonii różnego rodzaju i poziomu.